Na samom kraju devetnaestog veka, plemićka porodica Daniel, izgradila je u banatskom selu Konak dvorac, sa svim pratećim objektima i sadržajima potrebnim da jedan baron, u to vreme, uživa sa svojom porodicom. Glavni stambeni objekat je prizeman, sa prilično širokom osnovom i simetričnim izgledom. Dva ulaza u zgradu su u to vreme bila karakteristična. Glavni ulaz dvorca u Konaku ima kolski prilaz sa obe strane, a na sredini stepenište. Krase ga četiri jonska stuba koja nose jednostavan krov, a kojim je natkriven sam ulaz u objekat.
Dvorac Daniel u Konaku – virtuelna panorama (foto: 105.rs); Da rotiraš sliku, na računaru koristi miš, a na mobilnom uređaju pokrete prstima. Za zumiranje, koristi plus i minus u levom, a za prikaz u punoj veličini simbol u desnom donjem uglu slike
Drugi ulaz, takođe je natkriven, ali bogatije ukrašen, sa šest jonskih stubova i kitnjastijom dekoracijom na vrhu. Polukružnim stepeništem, stanovnici dvorca su se spušali u prostran vrt. Krov ovog objekta je posebno zanimljiv, jer je obložen crepom različite boje koji su raspoređeni tako da prave cik-cak šaru. Prozori su takođe simetrično raspoređeni, što odgovara rasporedu prostorija u samom objektu.
Kada se u dvorac uđe na glavni ulaz, stiže se u centralni hol, u kome se i danas nalaze visoka peć obložena zelenom keramikom, koja potiče iz vremena nastanka dvorca. Društvo joj pravi i klavir koji je takođe bio deo originalne postavke nameštaja. Iz hola se stiže do uskog hodnika koji će vas odvesti levo ili desno u zavisnosti u koju prostoriju ste se zaputili. Sa leve strane, hodnik se završava jednim bočnim izlazom, koji je najverovatnije koristila posluga. Podovi su i danas obloženi originalnim pločicama, sa šarom specifičnom za to vreme.
Orman u kancelariji direktorke, star preko sto godina (foto:105.rs) 
Klavir u holu, star preko sto godina (foto: 105.rs)
Dvorac okružuju pomoćni objekti koje je koristila posluga, kao i prostran park koji sa stambenim objektom čini skladnu celinu. Čitav posed je bio ograđen, a ograda kao i dosta toga na ovom posedu, gubi bitku sa vremenom.
Ladislav Daniel, jedan od četvorice sinova u porodici, 1898. godine završio je dvorac u Konaku. Ova porodica, jermenskog porekla, imala je još dva dvorca u obližnjem Starom Lecu. Ladislav je bio veliki ljubitelj konja, s obzirom na podatak da je na posedu imao ergelu od 150 grla, ljubitelj knjiga, pošto je njegova biblioteka brojala 2 hiljade knjiga, a imao je i izuzetnu zbirku poštanskih markica iz čitave Evrope. Nakon Prvog svetskog rata, deo Banata je pripao novoj državi, Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. Tada je, u prvoj agrarnoj reformi, Ladislavu oduzeta praktično sva zemlja i podeljena seljacima. Nakon toga, sa porodicom ne napustio zemlju i preselio se u Mađarsku. Dvoraca sa parkom, porodica Daniel prodala je beogradskom industrijalcu Kosti Iliću koji je u Konaku osnovao fabriku za konfekciju, po kojoj je ovaj kraj dugo bio poznat. Njegov sin i naslednik, bio je poslednji vlasnik dvorca, pre nego što im je, nakon Drugog svetskog rata, država sve oduzela.
Najpre je korišćen kao sirotište za nezbrinutu decu, a od 1959. godine u njemu je smeštena seoska osnovna škola. U jednom periodu, tu se nalazio Nastavni centar za predvojničku obuku. U pomoćnim zgradama nalaze se vrtić i školska kuhinja.
Dvorac u Konaku, u zrenjaninskom Zavodu za zaštitu spomenika, zaveden je kao spomenik od velikog značaja. Sredinom osamdesetih godina urađeni su konzervatorski radovi. Ipak, te godine bile su davno. U objektu i danas funkcioniše osnovna škola, čiji se zaposleni svojski trude da održavaju prostorije, spoljašnjost i park oko dvorca. Škola ovakve radove ne može finansirati iz svog budžeta, a tu je i problem „vezanih ruku“, jer se popravke moraju obavljati tako da dvorac zadrži originalan izgled što zahteva prilična sredstva.
Navodno prva fotografija u Srbiji, snimljena iz vazduha (foto: 105.rs) 
Scena sa fotografije danas (foto: 105.rs)
Takođe, zbog malog broja učenika, škola se gotovo svake godine suočava sa mogućnošću zatvaranja. To bi svakako bio veliki problem za seosku decu koja bi u tom slučaju morala da putuju svakog dana, u problemu bi bili zaposleni u školi, a u problemu bi bio i sam dvorac, jer bi tada verovatno bio potpuno prepušten zaboravu.
U prostranom vrtu koji ga okružuje, postoji igralište, zelene površine u kojoj uživaju svi meštani, čitav kompleks bi mogao da bude prava turistička atrakcija, ali mu nedostaje pažnja nadležnih.
Galeriju fotografija pogledajte ovde:
Podcast verziju ovog sadržaja poslušajte ovde:
